Het is waar: de tijd vliegt en wij met de tijd. Inmiddels alweer ruim 20 jaar geleden fietsen Aldert van Eck en ik vanuit basisschool Nederwoud terug naar huis. We woonden immers op zo’n 300 meter afstand van elkaar. Bijna thuis vroeg hij of ik misschien zin had om die avond mee te gaan naar de damvereniging. Het werd mijn eerste kennismaking met het damspel en ook met damvereniging DES.
Sinds die bewuste vrijdag vormden Aldert en ik eigenlijk ook een onafscheidelijk damduo. We trainden altijd samen, bijvoorbeeld bij de Damschool Zuid-West Veluwe, maar we hebben natuurlijk ook eindeloos vaak de degens gekruist (niet alleen als training) op het dambord. Onze beider eerste persoonlijke finale was het NK Pupillen in 2000 (?) in Heerhugowaard. We sliepen uiteraard in hetzelfde gastgezin en ook qua resultaat eindigden we dichtbij elkaar. We gingen als jonkies op zaterdag samen bij de grote mannen kijken als ze nationale competitie speelden. Jaren later speelden we hen uit het team.
We speelden eigenlijk altijd bij elkaar in het team (tenzij de leeftijdsgrens dit niet toeliet, Aldert is een fractie ouder dan ik). Op de basisschool, op de middelbare school, in allerlei (jeugd)toernooien, later ook in allerlei provinciale en landelijke teamwedstrijden en competities. Veel momenten dus die we samen meegemaakt hebben. Samen gedebuteerd in de landelijke competitie. Vrijwel tegelijkertijd ‘gepromoveerd’ naar het eerste tiental. Vele titels gevierd, waarvan die in Apeldoorn toch de meest heroïsche en memorabele zal blijven.
Ik denk ook terug aan de tijd dat we veel samen optrokken met Daniël Merkus. We werden met z’n drieën kampioen van Nederland (juniorendrietallen). Ik weet het niet meer zeker, in een herinnering maak je iets soms mooier dan het was?, maar volgens mij versloeg Aldert Pim Meurs gedecideerd waardoor we het sterke Culemborg voor bleven. Op de al eerder genoemde damschool dreven we trainer Rik Twilhaar ongetwijfeld wel eens tot wanhoop. Samen maakten we elkaar sterker. By the way, Daniël, wanneer kom je weer terug bij DES?
Tussen Aldert en mij was er natuurlijk ook rivaliteit. We hebben veel partijen gespeeld op het scherpst van de snede. In de play-offs om de eerste plaats in de onderlinge competitie, maar bijvoorbeeld ook die ene partij in het ADG-open. Aldert veegde me eerlijk gezegd van het bord, maar ik had nog wat tactische mogelijkheden in de stand gevlochten en gaf op het beslissende moment een slagkeuze aan Aldert. Hij koos de verkeerde slag, waar de andere eenvoudig won, waarna ik fraai naar dam kon combineren. Het zijn de momenten die het damspel zo interessant maken! Overigens, de onderlinge rivaliteit werd door omstanders misschien nog wel meer benadrukt, want voor onszelf was het eigenlijk allang geen issue meer. Opa vroeg na een wedstrijdzaterdag standaard nadat hij mij gevraagd had naar mijn persoonlijke uitslag wat Van Eck had gedaan. Verder was het blijkbaar voor hem niet interessant…
De tijd vliegt echter. Gezinsleven, carrière en maatschappij vragen de nodige aandacht. Doordat de tijd vliegt en deze niet eindeloos is moeten wij mensen iedere dag keuzes maken. Soms is dat niet te doen. Aldert heeft ervoor gekozen om voor nu te stoppen als basisspeler van het eerste tiental van DES. Hoewel de beslissing niet uit de lucht komt vallen en ik deze ook begrijp, moet ik er nog steeds van bekomen. Na zoveel jaar komt er nu een seizoen dat we gewoon niet met elkaar in een team spelen. Dat zal wennen worden! Daarom Aldert, je komt nog wel supporteren toch? Anders wordt de overgang wel erg groot!
Om terug te komen op de titel ‘aan alles komt een einde’… dat slaat natuurlijk op het samen in een team spelen. Op al het andere hopelijk niet! Aldert, dank voor de vele uren die we samen rondom het dambord hebben doorgebracht. Dank voor alles dat ik van je heb geleerd! Dank voor de vriendschap en het ga je in alle opzichten goed.
Arjen Timmer