In het 28e invitatietoernooi van Amersfoort is sinds jaar en dag ook een prijs te winnen voor het mooiste fragment.
In het 28e invitatietoernooi van Amersfoort – vroeger was het een invitatietoernooi, maar nu niet meer; de naam is echter gehandhaafd – is sinds jaar en dag ook een prijs te winnen voor het mooiste fragment. Dit jaar was de ‘hoofdprijs’ het nieuwe 500 pagina’s tellende boek van Ton Sijbrands, genaamd ‘Henk Smit, mijn leermeester en inspirator’. Tja, wie wil die nu niet winnen? Na lang aandringen van Evert van de Pol zond ik ook maar wat in. Ik vond het wel een grappig fragment, maar daarmee winnen? Nee, dat niet. Nou vooruit, omdat Evert zo aandringt zal ik het insturen dacht ik bij mezelf. Ben ik gelijk van het gezeur af!
In de derde ronde moest ik met wit aantreden tegen de sterke ADG’er Cees Strooper. De stand van het
diagram hiernaast stond op het bord. Ik speelde
1. 32-27! met het idee: ‘beetje lastig voor zwart, want er dreigt een 2-om-2’. De zet die zwart liet volgen had ik dan ook min of meer verwacht: 1…17-21. Nu speelde ik 2. 38-32! De 2-om-2 dreigt nog steeds. Ik nam daarom aan dat zwart niet 21-26 kon spelen en dat ik de volgende zet 31-26 zou kunnen spelen waarna schijf 36 mooi in het spel komt. Na mijn zet volgde dan ook geheel volgens mijn verwachting 2…12-18 3. 31-26! Ik kreeg een mooie centrumaanval, maar het was allemaal lang niet voldoende voor winst, dus 1-1.
Toen ik diezelfde avond mijn partijen even naspeelde met Flits schrok ik toch wel een beetje. Zwart had namelijk wel gewoon 2…21-26! kunnen spelen (zie diagram hiernaast)! Als ik vervolgt zou hebben met de 2-om-2 3. 33-39? 24×22 4. 27×07 kan zwart verrassend winnen! En wel via 4…11-17! 5. 07-01 moet wel. 5…08-12! 6. 01×25 03-09! 7. 25×21 16×47!
Verrassend is dat zwart met (8-12)! 1×25 (3-9)! wint en niet met het meer gebruikelijke (2-7) 1×21. De witte dam maakt eerst de kronkelige slag 1×25 en dan 25×21. Overigens moet 8-12 en niet 2-7, omdat de dam anders teveel zwarte schijven kost. Al met al toch wel een verborgen slag als je naar het diagram hiernaast kijkt. Wie zou deze 2-om-2 uitgehaald hebben?
Maar ach. Dit is niet een fragment waar je een prijs mee wint, dacht ik stellig. Neem dan het schitterende en tegelijk tragische fragment in de partij tussen mijzelf en Aldert uit het toernooi van vorig jaar (terugzoeken bij columns)! Dat is pas echt mooi, maar dat fragment kreeg toen ‘slechts’ een eervolle vermelding… De jury echter, bestaande uit Gerrit de Bruijn en Rutger Koetsier, had erg weinig te beoordelen inzendingen dit jaar. En zo kon het dat mijn fragment werd verkozen boven een offervariant van Mike Koopmanschap. Nu kan ik dus het prachtig uitziende boek, met een ongetwijfeld nog mooier zijnde inhoud, van Sijbrands gaan bestuderen. Met dank aan Evert!!!
Arjen Timmer