De dammende barman

Het zit waarschijnlijk in de genen van de familie Heij. Onvermoeibaar zetten ze zich in voor de Lunterse damvereniging. Jaap regelt het merendeel van de toernooien in de regionale damwereld ook nog eens. Alsof het niets is, wat een supervrijwilligers! Het gaat deze keer echter niet over Jaap, maar over Jan. Jan was er opeens, vanuit het niets, een paar jaar geleden. Al lijkt het of hij altijd al lid is geweest van DES. Nu regelt hij van alles, met name achter de bar is hij de baas. Ook sponsoring doet hij erbij en niet te vergeten de prachtige website. Altijd is Jan er, alsof het niets is. Nu is Jan ook de revelatie van het damseizoen 2009-2010.

Jan heeft in de zomer van 2009 flink getraind, want hij wilde in de onderlinge competitie gaan meespelen. Hij heeft allerlei damboeken bestudeerd, bijvoorbeeld ‘Oom Jan leert zijn neefje dammen’. Had ‘ie gekregen van Jaap. Ook was geen enkele damwebsite veilig voor onze leergierige barman. En toen begon het seizoen. Iedereen deed wat lacherig, want een dammende barman? Die kon er toch niks van! Jan bleef stoïcijns dammen. Hij stond niet opgesteld in landelijke en provinciale teams, maar uiteindelijk heeft hij zo’n beetje alle wedstrijden van DES 3 (landelijk) en DES 2 (provinciaal) meegespeeld. Uiteraard bloedfanatiek.

Jan ontwikkelde zich als tijdnoodspecialist. Hij neemt rustig zijn tijd om de beste zet te vinden. Soms onderbreekt hij zijn overdenkingen met de strijdkreet ‘assemageleije!!!’ om de tegenstander angst aan te jagen. In tijdnood zit Jan koelbloedig achter het bord, terwijl zijn tegenstander steeds onrustiger begint te worden. Bijna wanhopig vraagt diezelfde tegenstander zich af: ‘Wanneer maakt ‘ie nou eens een fout, hij kan er toch niks van? Ik schaam me de grond in als ik punten laat liggen…’ Jan maakt echter steeds minder fouten. En hij haalt steeds meer punten.

Hij verraste door de finalepoule in groep B te bereiken, want wie had dat verwacht? Niemand. Jan wel, en hij heeft een hele nette score: 11 punten uit 11 wedstrijden. Laat Jan maar dammen. Hij kan er wat van, onze barman. Waar zal deze jongensdroom eindigen? Wie durft het te zeggen? Jan wordt in de regionale damwereld steeds beruchter (die oudjes zeggen dan zo mooi: ’t is heel bar man, hoe goed die barman wel niet damt!’) en DES mag trots zijn. Trots op ‘onze’ dammende barman!